Londen is en blijft mijn favoriete stad. Dat komt doordat je het meisje wel uit het dorp kunt halen, maar het dorp niet uit het meisje. Londen is een grote stad, maar het voelt niet zo. Nergens anders missen mensen hun metro omdat ze mij eerst uitgebreid willen vertellen welke kant ik op moet.

Na het vinden van het juiste perron begint een ideale dag met een wandeling over de Millennium Bridge. Gevolgd door een bezoek aan Globe Theatre, een lunch in het café van Tate Modern, een high tea en een rondje hardlopen door Kensington Gardens om alle extra inches er weer af te krijgen.

In Kensington Gardens is ook altijd wel iets te beleven. Zo werd ik er vorige week afgesneden door een zwarte, netjes gekapte poedel die met een razende vaart achter een eekhoorn aan rende. De baas was achtergebleven bij een boom en riep met overslaande stem: “Isobel, Isobel, ISOBEL! Come HERE. Careful, girl!” En nadat de hond een scherpe bocht in de richting van haar baasje had gemaakt: “Good girl, well-done.” Ik ben nog nooit een hond tegengekomen die Isobel heet. Maar wat een mooie naam en hij paste haar perfect.