Juist op het moment dat ik het boek uit mijn tas haal, zet hij de koffie voor me neer en draait in één vloeiende beweging door naar het tafeltje naast mij. Ik knik en zie hoe hij half over zijn schouder een blik op de kaft werpt, terwijl een glimlach net niet doorbreekt als antwoord op mijn bedankje. “Ja, en ik wilde graag een omelet met bieslook en een espresso.” “Natuurlijk, meneer. Het komt eraan.” De pagina’s schuren tegen mijn vingers van nieuwigheid en ruiken heerlijk. Ik zet mijn telefoon uit en hoor de mensen in het café om me heen niet meer. Alleen af en toe het gerinkel van kopjes in de verte.

Een goed boek. Wat is dat eigenlijk? Hoe kiezen we een boek dat we graag willen lezen? En kunnen we daaruit tips halen om een miskoop of onnodige trip naar de bibliotheek in de toekomst te voorkomen? Voor kinderen zijn er allerlei adviezen ontwikkeld om boeken te kiezen die bij hun leeftijd passen. Maar voor volwassenen niet. Waarschijnlijk omdat volwassenen geacht worden van alles net iets meer af te weten dan kinderen. En van boeken dus ook. Toch kijk ik nog regelmatig met verbazing naar alle ongelezen boeken in mijn boekenkast. Ik weet niet meer waarom ik ze ooit kocht. Veel van deze boeken zijn klassiekers. Met een studie literatuurwetenschap op zak dacht ik ooit vast dat het boeken waren die ik gelezen moest hebben, wilde ik de wandelende bibliotheek (of het wandelende woordenboek, ik heb ook Engels gestudeerd) kunnen zijn die veel mensen in mij verwachtten aan te treffen. Of ik vond andere boeken van de schrijver goed. Of ik vond de kaft mooi. Ik weet het niet meer.

Ondertussen staan ze te verstoffen en hanteer ik nog maar één regel bij het kopen of lenen van boeken: Als ze maar niet lijken op de boeken die ik al heb. Want ik kom er toch niet aan toe om ze te lezen, of heb na een drukke week niet veel zin in een pil over de Spaanse burgeroorlog of een stapel Russische klassiekers. En dus lees ik nu vooral detectives en boeken over yoga. Hoewel, de nieuwste Donna Tartt was geweldig. Er zijn een paar bomen voor gekapt, maar The Secret History was ook zo goed. En bij Bruna kwam ik laatst het boek tegen dat ik nu aan het lezen ben, met de kaft die de ober ook opviel. Tja. Ik houd het maar op afgaan op je gevoel, dat door de jaren heen verandert.