Wanneer het kouder wordt en de eerste sneeuw voorzichtig begint te vallen, weet ik dat het bijna zover is. Maar wat de exacte datum is, zou ik niet kunnen zeggen. Ieder jaar neem ik me voor om de datum op te zoeken en in mijn agenda te schrijven. Maar het komt er niet van.

Het geeft een onrustig gevoel. Een gevoel dat ik voor het laatst had toen ik als puber in een donkere, afgelegen polder zeker wist dat ik van alles miste. Wat later ook zo bleek te zijn. En daarom woon ik nu in de stad. Een goede reden om op de hoogte te blijven van wat er in de stad gebeurt en over het algemeen lukt dit. Maar toch mis ik ieder jaar weer het leukste feest van Delft: Lichtjesavond.

Meestal gaat het zo. Ik kom thuis en hoor vaag muziek uit de stad komen. “Ah, een band, vast voor cafébezoekers op een terras.” Omdat ik honger heb en snel wil gaan koken, vergeet ik dat het sneeuwt en de terrassen niet heel vol meer zitten. Ik loop in de richting van het centrum voor wat boodschappen en kom terecht in een menigte feestvierende mensen, terwijl de huizen zijn versierd met licht in allerlei kleuren. Op weg naar de supermarkt kom ik langs chocolatier Leonidas, die vanuit een kraampje huisgemaakte chocolademelk verkoopt. Maar ik heb me voorgenomen om eerst een salade te eten. Wanneer ik thuiskom, schrijf ik in mijn agenda dat ik een nieuwe agenda moet kopen om daar de volgende 11 december in te markeren. Daarna zoek ik eindelijk wat informatie op en kom erachter dat het de hele week Lichtjesdag is – voor de gelegenheid omgedoopt tot Lichtjesweek. Gelukkig, er zijn meer mensen zoals ik.