Leeg laag land

Opeens is het zover. Op de snelweg kun je eindelijk je motor laten grommen. Je collega’s zijn naar het zuiden gevlogen. Je zwembroek- of bikinimaat is allang uitverkocht. Dan weet je dat de Grote Leegte is begonnen. Het is zomervakantie!

 

Veel mensen houden van gezellige drukte. Ik houd vooral van rust en ruimte. En dat biedt Nederland in de zomermaanden volop. Opeens realiseer ik me hoe mooi het hier is. Hoe weids de vergezichten in de polder. Hoe schoongewassen de lucht na een regenbui. Tja, regen. Wat is daar eigenlijk mis mee? Het valt, planten zijn er blij mee en het verdampt in stilte. De stilte van de Grote Leegte. Heerlijk.

 

Het meest bijzondere is misschien nog wel het gevoel van saamhorigheid bij de achterblijvers. Of verbeeld ik me dat maar? Ik voel het in ieder geval in al mijn vezels: Wij achterblijvers zijn gebleven met een reden. Wij hebben belangrijke dingen te doen, terwijl de baas op het strand ligt met zijn twintig jaar jongere vrouw. Wij staan als enige nog aan dek en houden het schip op koers in de Grote Leegte van een eindeloze zee. Dat we gewoon te weinig vakantiedagen over hebben, vergeten we even. Wat we wel weten: Wanneer iedereen terugkomt, zit onze taak erop. Dan zoeken we een nieuw vergezicht over de grens.