Ik ben oké. En jij?

Taal is leuk. Ik blijf het zeggen.

 

Na een aantal weken in een land waar veel Engels wordt gesproken, beginnen me al dingen op te vallen aan mijn eigen taalgebruik. Zo zeg ik, als mensen vragen of ik thee of koffie wil (in het Nederlands): “Nee dank je, ik ben oké.” Huh, wat? Ja. Ik ben oké. En jij? Kan ik nog iets voor je inschenken?

 

Iedereen snapt waar het door komt: je gaat Engels (“I’m okay, thanks”) en Nederlands door elkaar halen. Dat gaat helemaal vanzelf en zal ongetwijfeld steeds vaker gaan gebeuren. Oppassen dus, veel Nederlandse radio luisteren, nieuws lezen enzo. Want anders kom ik straks nog thuis met een zwaar Engels accent.